Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί «να’χαμε μια δεύτερη ευκαιρία, ν’αλλάξουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας για καλύτερα»;;; Είμαστε όμως σίγουροι ότι αν κάπου-κάπως-κάποτε μάς δινόταν αυτή η δεύτερη ευκαιρία δε θα ξανακάναμε τα λάθη του παρελθόντος;;; Ή δε θα προχωρούσαμε σε άλλα λάθη, που ουδεμία σχέση θα είχαν με τα προηγούμενα;;;

Περισσότερα εδώ: http://bookniagr.blogspot.gr/2017/01/blog-post_10.html

Απ’ την αρχή κιόλας του βιβλίου ήξερα τι περίμενε τον ήρωα μας. Το είδα στην παρουσίαση του βιβλίου. Μου ήρθε μια επιθυμία να φωνάξω. Μάρτιν όχιιιιιιι, γίνε δυνατός, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Ο Μάρτιν όμως ήταν βυθισμένος στο δικό του ανείπωτο πόνο και την χαριστική βολή που του έδωσε ο ανεκπλήρωτος ερωτάς του. Δύο λέξεις στριφογύριζαν στο μυαλό μου καθώς το διάβαζα ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Χιλιάδες σκέψεις κατέκλισαν το νου μου. (Έχασα την αίσθηση του χρόνου.) Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο καθένας μας φτιάχνει την τύχη του μόνος του. Μέσα από τις επιλογές του. Αν κάνει λάθος, εύκολα ή δύσκολα, μπορεί να το διορθώσει με τη δύναμή της ψυχής. Τα πρώτα κεφάλαια με βρήκαν να παραμιλάω, είσαι εγωιστής Μάρτιν, πολύ εγωιστής και αυτό πληρώνεις. Κατόπιν έβλεπα τον Μάρτιν πότε με κριτική διάθεση και πότε με συμπόνια. Δεν ένιωσα απέχθεια σε καμιά περίπτωση. Έχω πολλές φορές πιάσει τον εαυτό μου να λέει κάποια απ΄τα λόγια του και μάλιστα ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ. Το βιβλίο με αριστουργηματικό τρόπο σκιαγραφεί το ήθος και τις επιθυμίες των χαρακτήρων. Το τέλος του βιβλίου με βρήκε να τρέμω από την συγκίνηση. Είναι το καλύτερο πράγμα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Τελικά αξίζουμε όλοι μια δεύτερη ευκαιρία ή μήπως δεν την χρειαζόμαστε;

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟΙ, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις σας σε λογοτεχνικά βιβλία.